หมาจิ้งจอกตัวหนึ่งพลัดตกลงไปในบ่อลึก พยายามจะตะเกียกตะกายอยู่นาน จนกระทั่งมีหมาป่าตัวหนึ่งเดินผ่านมา ทางด้านหมาจิ้งจอกได้ตะโกนขอความช่วยเหลือ หมาป่าจึงถามว่าทำไมถึงตกลงไปในบ่อน้ำลึกแบบนี้ อยู่ในน้ำนานหรือยัง แล้วไม่มีใครผ่านมาเห็นเลยหรือ?
ห้องพักนักเขียนนิทาน ประวัติ : นำบุญ นามเป็นบุญ
ราชสีห์เจ้าป่ากำลังนอนหลับอย่างสบายใจ หนูตัวหนึ่งวิ่งซุกซนจนเผลอไต่ขึ้นไปบนร่างของราชสีห์ ทำให้ราชสีห์ตื่นและร้องคำรามด้วยความโกรธ จึงตะปบหนูไว้ในกรงเล็บ หนูตกใจกลัวจนตัวสั่น พร้อมร้องขอชีวิตและกล่าวว่า หากปล่อยตัวเองไป ในวันข้างหน้าอาจสามารถช่วยเหลือราชสีห์ได้ แม้ราชสีห์จะหัวเราะเยาะ แต่ก็ยอมปล่อยหนูไป ต่อมาวันหนึ่งราชสีห์ออกล่าเหยื่อแล้วพลาดท่าติดบ่วงของนายพราน พยายามดิ้นเท่าไรก็ดิ้นไม่หลุด หนูได้ยินเสียงร้องของราชสีห์จึงเข้ามาช่วยเหลือด้วยการกัดแทะบ่วงจนขาด ทำให้ราชสีห์รอดชีวิตมาได้ จากความช่วยเหลือของหนูตัวเล็กๆ นั่นเอง
นิทานชุด จากแรงบันดาลใจ เจ้าหญิงขี้อิจฉา
นิทานก่อนนอน นิทานก่อนนอนสั้น ๆ การเดินทางของความสุข
ตลอดเวลาของความป่วยไข้ นิทานรักของสองเรา หญิงสาวได้เห็นถึงความดีของชายหนุ่มที่เฝ้าดูแลตน ส่วนชายหนุ่มเองก็รู้สึกผูกพันกับหญิงสาวที่ตนดูแลมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด ทั้งคู่ก็รักกัน
นิทานประจำวัน นิทานวันจันทร์ พ่อหนุ่มรุงรัง
หมาจิ้งจอกได้ตอบกลับว่า ข้าก็หวังให้เจ้ามาช่วย รีบดึงขึ้นไปก่อน แล้วจะเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟังอย่างละเอียด
จนกระทั่งวันหนึ่ง ชายหนุ่มก็ตัดสินใจทำสิ่งที่เขาไม่เคยกล้าทำ นั่นคือ การใช้ความพยายามเพื่อไปพบหญิงสาวให้ได้
นิทานเจ้าชายเจ้าหญิง เจ้าหญิงผู้เมตตา
นิทานก่อนนอนไทยพื้นบ้าน เจ้าชายในแดนธรรม
กระต่ายหนุ่มเดินคอตกกลับบ้านอย่างคนสิ้นหวัง เขานึกโทษหัวแครอทว่ามันดีแต่อ้วนตุ้ต๊ะเหมือนตัวเขา แต่กลับไม่สูงปรี๊ดอย่างที่เขาตั้งใจเลยสักนิด กระต่ายหนุ่มรู้สึกเคืองหัวแครอทอย่างบอกไม่ถูก เขาจึงตั้งใจที่จะกลับไปจัดการกินหัวแครอทที่อวบอ้วนที่สุดนี้ จนกว่าตัวเขาเอง จะสาแก่ใจ
ห้องพักนักเขียนนิทาน ประวัติ : นำบุญ นามเป็นบุญ
ตอนพักเที่ยง…ลูกหนูมักนั่งกินข้าวกับเพื่อน ๆ ที่โรงอาหารของโรงเรียนอยู่เสมอ กล่องข้าวของเพื่อนในห้องบางทีก็มีอาหาร บางทีก็ว่างเปล่าเหมือนกัน ถ้าลูกหนูเห็นใครไม่มีอาหาร มันก็จะแบ่งอาหารจากปิ่นโตใบจิ๋วให้เพื่อนด้วย ในทางกลับกัน หากวันใดที่ปิ่นโตของลูกหนูว่างเปล่า เพื่อน ๆ ก็จะแบ่งอาหารจากกล่องข้าวมาให้ลูกหนูคนละนิดละหน่อย แม้อาหารอาจมีน้อยกินกันไม่ค่อยอิ่ม แต่ลูกหนูและเพื่อน ๆ ก็อิ่มใจทุกครั้งที่ได้กินอาหารเที่ยงร่วมกัน